δύστονος

(I)

-η, -ο

1. αυτός που αναφέρεται στη δυστονία ή προέρχεται από αυτήν

2. ως ουσ. εκείνος που πάσχει από μυϊκή δυστονία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δυς*- + τόνος].

————————

(II)

δύστονος, -ον (Α)

αξιοθρήνητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δυς*- + -στονος < στένω*].